W drugiej połowie IX wieku władzę nad plemieniem Polan objęli Piastowie. To właśnie z tej dynastii pochodził pierwszy historyczny władca Polski Mieszko I. Piastowie stopniowo podporządkowali sobie inne plemiona: Goplan - z nad jeziora Gopło, Mazowszan - których terenem był prawy brzeg Wisły, oraz Lędzian zamieszkujących terytorium późniejszej Sandomierszczyzny i Lubelszczyzny. Być może do jego kraju należało także Pomorze Gdańskie. Państwo Mieszka było tworem niejednolitym pomimo tego iż zamieszkujący je ludzie mówili tym samym językiem i mieli podobne wierzenia. Zatem wydaje się że unifikacja podległych mu terytoriów była jednym z najważniejszych zadań księcia. Mieszko zdawał sobie sprawę z tego, że jako władca pogański nie może być traktowany na równi z władcami chrześcijańskimi. Żeniąc się z księżniczką czeską Dobrawą zawarł tym samym sojusz z chrześcijańskimi Czechami i za ich pośrednictwem schrystianizował Polskę. Chrzest Polski (966 rok) umieścił nasz kraj w kręgu cywilizacji łacińskiej. Wraz z duchowieństwem do Polski przybyło słowo pisane, nowa administracja oraz nowa koncepcja władzy książęcej. W roku 968 dzięki biskupowi Jordanowi założone zostało pierwsze biskupstwo misyjne w Polsce, było ono podporządkowane bezpośrednio papieżowi. W 972 roku Mieszko I pokonał wojska Hodona - Margrabiego Marchii Wschodniej. Bitwa ta odbyła się pod Cedynią i pozwoliła przejąć władzę nad Pomorzem Zachodnim. Po śmierci Dobrawy Mieszko poślubił Odę, córkę niemieckiego margrabiego, co miało potwierdzić nowy sojusz polsko-niemiecki. W 981 Mieszko utracił na rzecz księcia kijowskiego Włodzimierza Grody Czerwieńskie. Natomiast w 990 roku doszło do konfliktu z Czechami, w którego wyniku Mieszko powiększył terytorium swojego państwa o Śląsk oraz najprawdopodobniej Małopolskę. Tuż przed śmiercią Mieszko oddał państwo w opiekę papieżowi wystawiając dokument Dagome iudex.