Politykę ojca starł się kontynuować kolejny koronowany władca Polski Mieszko II. Jednak Polska była osłabiona wieloletnimi wojnami toczonymi przez Bolesława Chrobrego. Prowadzone przez poprzedników budowy kościołów, reprezentacyjnych budowli oraz grodów obronnych były dla kraju bardzo kosztowne. Szybko doszło do konfliktu z Niemcami. Jednoczesny najazd cesarza Konrada II i księcia kijowskiego Jarosława Mądrego sprawił, że w 1031 Mieszko II stracił zdobyte przez ojca Milsko i Łużyce. Mieszko II został wygnany z kraju a władzę przejął jego brat Bezprym, który odesłał cesarzowi insygnia władzy. Jego okrutne rządy nie trwały długo. Niecały rok po objęciu władzy Bezprym został zamordowany. Mieszko porozumiał się z cesarzem i wrócił do Polski. Musiał się jednak zgodzić na podział kraju na trzy części. Państwem oprócz Mieszka II rządził jego brat Otton oraz brat stryjeczny Dytryk. Taki stan rzeczy nie trwał jednak długo, ponieważ Otton niebawem umarł, a Dytryk został wygnany. Władza znów wróciła w ręce Mieszka II.