Ziemie nad Bałtykiem pomiędzy dolną Wisłą a dolnym Niemnem zamieszkane były przez Prusów. Kraj ten pokrywały puszcze, łąki jeziora bagna i rzeki. Na przełomie XII i XIII wieku obszar, którego powierzchnia wynosiła ok. 42000 km kwadratowych zamieszkiwało około 170 000 osób. Ludność pruska zajmowała się rolnictwem, hodowlą, łowiectwem i rybołówstwem. Chociaż nie udało się Prusom stworzyć własnej monarchii to wśród ludności występowało poczucie wspólnoty etnicznej. Prusowie zorganizowani byli w kilkanaście plemion. Zgromadzenie całej wolnej ludności, czyli wiec decydował o najważniejszych dla plemienia sprawach (np. wybór wodza na czas wojny). Ziemie pruskie sąsiadujące z należącymi do Polski Mazowszem, Ziemią Chełmińską i Pomorzem Gdańskim stały się obiektem ekspansji naszych przodków. Już Bolesław Chrobry wyprawiał się na ziemie Pruskie, a jego politykę kontynuowali Bolesław Krzywousty i jego syn Bolesław Kędzierzawy. Wraz z akcjami militarnymi odbywały się próby chrystianizacji Prus. Pierwsze z nich zakończyły się niepowodzeniem i śmiercią biskupa praskiego - późniejszego świętego Wojciecha. Dopiero na początku XIII wieku akcja nawracania Prusów przyniosła rezultaty, a misjonarz Chrystian został pierwszym biskupem Prus. W tym samym czasie coraz częściej dochodziło do starć zbrojnych na pograniczu polsko-pruskim. Dochodziło do wzajemnych niszczycielskich najazdów, podczas których ucierpiało szczególnie Mazowsze i Kujawy. Przeciwko Prusom, którzy coraz śmielej atakowali polskie ziemie, zorganizowano kilka krucjat, jednakże nie przyniosły one decydujących rozstrzygnięć. Walki o tron krakowski sprawiły, że pogranicze Pruskie stało się lokalnym problemem książąt ziem granicznych. Wtedy to powstał pomysł by do walki z Prusami wykorzystać zakon rycerski. W 1225 roku książę Konrad Mazowiecki rozpoczął układy z Zakonem Krzyżackim. W tym samym czasie do walki z Prusami powstał zakon rycerski Braci Dobrzyńskich zwany również „Rycerzami Chrystusa z Prus”. Nowemu zakonowi nadano ziemie wraz z zamkiem w Dobrzyniu nad Wisłą. Bracia Dobrzyńscy mieli ochraniać Mazowsze i Kujawy przed napadami Prusów. Zakon ten składał się jedynie z 15 rycerzy, z których większość po kilku latach przyłączyła się do Krzyżaków.