Jan, wojewoda włocławski, twierdzi, że „zeszli się wszyscy rycerze i szlachcice ziemi Pomorza i Królestwa Polski dla naradzenia się do kogo wymieniona ziemia Pomorza i Królestwo Polski winno by należeć [...]”

Mateusz, archidiakon płocki, stwierdził, że Pomorze jest częścią Królestwa, powiedział także, że jeden i ten sam język jest na Pomorzu i w Polsce, ponieważ wszyscy mówią po polsku.”

Iwan, proboszcz katedry w Gnieźnie zeznał, że „Ziemia Dobrzyńska jest wewnątrz granic Królestwa Polski i częścią Królestwa, ponieważ sam był obecny, kiedy książę Ziemowit i Władysław, obecnie książę łęczycki, posiadali wymienioną Ziemię Dobrzyńską jako książęta polscy i jako ziemię, która jest w granicach Polski i częścią Królestwa”.

Goczwinus de Rikalicz, mieszczanin z Szadka, twierdzi, „że książę łęczycki z Polski, który był księciem Ziemi Dobrzyńskiej, jest sam Polakiem i sam jego ojciec i jego przodkowie, którzy zawsze dzierżyli wymienioną ziemię, byli Polakami i również uważali, że pochodzą z Polski, a ludzie owej Ziemi Dobrzyńskiej mówią po polsku, jak w ziemi, która jest częścią Królestwa Polski i w granicach tegoż Królestwa”.

Stanisław, arcybiskup gnieźnieński, twierdzi, „że Królestwo Polski rozciąga się aż do rzeki Ossy i wymieniona Ziemia Chełmińska jest częścią Królestwa Polski i w granicach tegoż Królestwa [...] że pan król jest panem wszystkich ziem pozostających w obrębie Królestwa Polski i daje je komu chce i komu chce odbiera [...].